18 april 2010.. Het blijft een zwarte bladzijde in mijn levensboek. De dag dat mijn zoon Redmar overleed. 16 jaar jong, vol in het leven en door geweld van dat mooie leven beroofd. Het was zo heftig dat ik het niet eens volledig kon bevatten. Gelukkig maar. Dagen na het overlijden dacht ik je nog te zien. Op het voetbalveld zocht ik je tussen de spelers. Mijn hoofd wist dat je er niet meer was, maar mijn hart wilde dat nog niet accepteren. Druppelsgewijs kwam alles binnen. Kon mijn leven ooit wel normaal doorgaan zonder jou?
1 januari 2021. Voor mij een bijzondere dag!
De afgelopen bijna 11 jaar is er zoveel gebeurt. Ik had enkele jaren na het overlijden van Redmar grote ideeën . Ik wilde andere mensen helpen bij hun verdriet. Volgde opleidingen, maakte plannen. Het was te vroeg… In mijn directe omgeving gebeurde zoveel dat er geen ruimte bij mij meer over was om er echt voor anderen te zijn. Nu ben ik in een rustiger vaarwater terecht gekomen. We hebben een prachtig samengesteld gezin. Ik ben de trotse pake van Liam geworden en ik werk nog maar 24 uur per week. Nu komt die wens van mij weer naar boven. Want ik heb de afgelopen jaren zoveel lieve mensen ontmoet. Ontroerende verhalen gehoord. Heel veel mogen leren over rouw en verdriet. Door het overlijden van Redmar is me teveel afgepakt, maar het heeft me persoonlijk ook veel gebracht. Hoe dubbelzinnig dat ook klinkt. Het leven wordt nooit meer het zelfde, maar zoals ik in mijn boek schreef je hebt wel een keuze hoe je daar mee om wilt gaan. Daarom is vandaag voor mij een bijzondere dag. De wens die ik eerder had gaat nu in vervulling. Ik start mijn eigen bedrijf als rouwcoach. Ik hoop door mijn ervaringen en de opleidingen die ik gevolgd heb nu echt andere nabestaanden te kunnen helpen. Te luisteren naar al jullie unieke verliesverhalen. Samen een stukje op lopen. Nooit vergeten, nooit helemaal loslaten, maar de niet gewilde en heftige gebeurtenissen onderdeel maken van je nieuwe leven. Het wordt nooit meer als vroeger, maar er kan zeker weer genoten worden, met onze geliefden in ons hart.
Redmar, het is zonder jou. Toch ben je er een beetje bij. Zonder jou, en wat er is gebeurt, had ik deze stap waarschijnlijk nooit genomen. Nu wil ik op mijn manier nog meer betekenis geven aan mijn nieuwe leven zonder jou. Jou draag ik mee in mijn hart in alles wat ik doe en mijn bedrijf heb ik daarom ook naar jou vernoemd.
Cees
