Na een heftig verlies wordt het leven nooit meer hetzelfde. Je voelt je intens verdrietig. Je wilt er wel over praten maar met wie? Soms krijg je reacties van mensen om je heen die je helemaal niet wilt horen. Ze snappen je niet of willen het er niet steeds over hebben. De dood, een handicap en veelal ook scheidingen zijn onherroepelijk. Je moet leren leven met het verlies maar hoe doe je dat? Kan ik er wel met mijn kinderen over praten? Altijd komt die vraag van het waarom weer boven? Waarom moest het die persoon overkomen? Waarom heeft mijn geliefde zelf voor de dood gekozen? Waarom verloren mijn kinderen zo vroeg hun vader? Allemaal vragen die veelal onbeantwoord blijven. Je voelt je zo heel anders. Je bent opstandig, vermoeid, moet veel huilen, een schuldgevoel door het voelen van opluchting, depressieve verschijnselen, verdriet, leegte, wanhoop, heel veel gevoelsmatige en gedragsmatige reacties. Ook lichamelijke reacties zoals verlies van eetlust, slaapstoornissen, vermoeidheid en verlies van energie komen vaak voor.

Toch is in heel veel gevallen een rouwtherapeut helemaal  niet nodig. Heel veel mensen kunnen zelf de stappen zetten die nodig zijn om weer door te leven en te re-integreren in hun samenleving. Wat veel mensen nodig hebben is iemand die naar je wil luisteren en die je begrijpt. Die je niet veroordeelt en die bereid is een deel van die moeilijke reis met je mee te lopen. Die niet het verdriet kan wegnemen, maar je wel kan coachen naar een andere omgang met gebeurtenissen die onherroepelijk zijn.